Sorum şu varsayımlara dayanmaktadır:
-
Bence çocuklar, istediklerini elde etmek için belirli bir davranış "işe yarayıp yaramıyorsa" başarılarıyla öğreniyorlar.
-
Sonuç olarak: Bir çocuk asla bir şey elde etmeyi başarmamalıdır e. g. aksi halde öğrendiği gibi çığlık atarak veya öfke nöbeti ile: "Yeterince uzun süre bağırıyorsam (veya yaramazlık yapıyorsam), sonunda istediğimi elde ederim."
Sorun: Çoğunlukla çocuk yapması gerekeni yapmak istemez, belki de ne zaman ne yapacağına kendi kendine karar verme özgürlüğünü istediği için.
Ancak, beklemek için yeterli zaman yoksa bu mümkün değildir, e. g. sabah zamanında orada olmak için anaokuluna gitmemiz gerekirse.
Son örnek:
Oğlumuz (3,5 yaşında) dişlerini fırçalamak istemiyor ve ayrılmamız için sadece birkaç dakikamız kaldı.
Akşam onu banyoda yalnız bırakıp "hazırsan beni ara" diyorum ve birkaç dakika sonra dişlerini fırçalamam için beni aradı.
Sabah yeterli zaman yok ve eğer dişlerini fırçalamadan gidersek korkarsam, bu nahoş "görevden" kaçınmak için her şeyi yavaşça yapması gerektiğini öğrenecek.
Benzer bir problem zamanında hazırlanabilmektir: Ona kıyafetlerini / ayakkabılarını giymesini söylersem ... ve yapmazsa, onu zamanında yapması için motive edecek ne gibi önlemler var?
Öyleyse beni güç kullanmadan desteklemesi için onu nasıl motive edebilirim?